این کتاب از دیدگاههای جدیدی دربارهی شناخت دوران کودکی پر شده است. نویسندهی این کتاب فکر میکند که ما فرزندانی را بهدست میآوریم که شایستهی آنها هستیم، پس باید ...
نویسنده : کریس جنکس «من مدتی طولانی با دوران کودکی سر و کار داشتهام. ابتدا کتاب جامعهشناسی دوران کودکی را
منتشر کردم. در ابتدا فروش کتاب آنقدر کم بود که من به خریدارهای کتاب
نامه مینوشتم و از آنها برای سرمایهگذاری عاقلانهشان سپاسگزاری
میکردم. یکباره همه چیز رو به راه شد...» این قسمتی از مقدمهی کتاب
بود.
مترجم : سارا ایمانیان
انتشارات : اختران
تعداد صفحه : 247 صفحه
دوران کودکی برای همهی انسانها پر از خاطره است که آینده و آرمان آنها را شکل میدهد. کریس جنکس استاد جامعهشناسی دانشگاه؛ که در کتاب دوران کودکی برای جامعهشناختی این دوران مهم و سرنوشتساز تحقیق کرده و آنرا نوشته است.
این
کتاب از دیدگاههای جدیدی دربارهی شناخت دوران کودکی پر شده است.
نویسندهی این کتاب فکر میکند که ما فرزندانی را بهدست میآوریم که
شایستهی آنها هستیم، پس باید با درک جامعهشناسی بهتر نسبت به دوران
کودکی و خود کودکان، ساختار اجتماعی مناسب آنها را سازماندهی و مرتب کنیم:
«ما از دوران کودکی چیزی نمیدانیم و با تصورات غلطی که داریم هر چه جلوتر
میرویم بیشتر به بیراهه میافتیم. خردمند ترین مولفها، زندگی خود را
وقف چیزی میکنند که بشر باید بداند، بدون این که از خود بپرسند کودک قادر
به فراگیری چه چیزی است. آنها همواره در وجود کودک یک بزرگسال را
میجویند، بدون این که بیاندیشند که وی پیش از بزرگسالی چیست؟»
او به قول خودش بخشی از جامعه شناسی نوین دوران کودکی شده است.
جنکس،
خانواده را یک واحد اجتماعی و محل امن کودک میداند و تاکید دارد که
مددکارهای اجتماعی باید با برنامههای ویژه در داخل خانوادههای مشکلدار
نفوذ کنند و برای حل مشکل قدم بردارند. کودکان، نشان دهندهی توانایی
خستگی ناپذیر آدمها هستند که باید برای کشف خلاقیت و رشد آنها با دقت هر
چه بیشتر برنامهریزی کرد. البته نباید زندگی کودکانه آنها را فراموش و
آن را خراب کرد.
پشت جلد این کتاب نوشته شده است: «علوم اجتماعی قبل از
این با دوران کودکی یا از راه نظریههای جامعهپذیری یا بهوسیلهی
روانشناسی رشد سر و کار داشتند که هر دوی اینها، کودکان را پدیدهای
طبیعی میدانستند؛ نه اجتماعی»
این فرض اساسی که شناخت دوران کودکی
برخاسته از فرهنگ اجتماعی است و کودک را اجتماع میسازد، نشان میدهد درک
ما از دوران کودکی و مفهومهایی که به کودکها نسبت میدهیم، خیلی واضح، از
فرهنگی به فرهنگ دیگر تغییر میکند، اما این تغییر در طول تاریخ هر فرهنگ
بهطور کاملا ریشهای اتفاق افتاده است.
با توجه به این که جامعهشناسی
دوران کودکی تاریخچه ای تقریبا کوتاه دارد، در این سالهای گذشته در حکم
یکی از حوزههای دانشگاهی جایی برای خودش پیدا کرده است.
این کتاب هفت
فصل دارد که شکلگیری دوران کودکی، رویکردهای جامعهشناختی به دوران کودکی
و پیدایش دوران کودکی از تیترهای فصلهای کتاب هستند.
البته باید در پایان این یادداشت این هم گفته شود که متن این کتاب کمی سنگین است و باید با دقت زیادی خوانده شود.